Калалык перзентханага айтар алгысымызды олен жолдары аркылы жеткизгимиз келеди:

Перзент сую - бул омирдин бакыты,
Бала деген - коздин нуры, жакуты,
Мандай тиреп келер мунда сан айел,
Жарык корер жеткен кезде уакыты...

Киналганда демеу берип созимен,
Жан жылуын уктыратын козимен,
Перзентхана ужымына мын алгыс,
Илтипат пен изеттилик сезилген.


Ай-кун жетип, бауырга алып баланы,
Жерге тиди аман-есен табаным,
Биринши - Алла, ал екинши - оздерин,
Урпагым сау, жаным аман калганы.

Оз исинин майталманы, маманы,
Мендешева Назымгул бар ак ары,
Мандайыннан сыйпап турып байыппен,
Конилиннин килтин лезде табады.

Камкорлыгын кордик, билдик, сезиндик,
Ана атанып, куанышпен коз илдик,
Сабилердин ингасынан оянып,
Емирендик, толгандык та узилдик.

Бул бакытты барлык айел сезингей,
Сабактассын урпак жолы узилмей,
Бар айелге жугысты боп жолымыз,
Узын сонар кезек болып тизилгей!